اشتباهم و از اینجا به بعد مدیریت کنم
میدونی چی
من و
خیلی
ناراحت
کرد
که فکر
کردم
فلان سال ِ نا معلوم ِ دیگه میآی تهران و
فکر نکنم بخوای ببینیم هم و
دلم خواست حتما نباشم
ایران
*قاف داره می ره
قاف شوهر نمیکنه
قاف میره بگه حالا هر چی می خواد بشه بشه
به ی ِ میگه
سین هر چی و که بخواد بدست میآره
**یک نفر میخواد من و عاشق و وابسته ی خودش کنه و بعد بذاره بره {بی رحمی ِ من-شهریور ِ 96}
بعد 10 سال اومده ایران
از دهم
15 روز
همه اینا رو به من گفته
بعد تا امروز هیچ پیامی نداده
18 ساله م که بود پشت تلفن زدن های با کد ِ یک ،کامل فهمیدم یکی ِ که فقط پول و مد براش مهم ِ
بالا ِ همه بودن
با همه ی این اوصاف
با همه ی تلاش نکردن آدم ها -بی رحمی آدم ها- باز من تلاش کنم بی دلیل ؟
که خوشحال شه
که فکر کنه مهم ِ برا دوستی تو ایران
که باز نخونه حس م و نا راحتی م و ناراحتی م و -مثل همه-
به لیلا آشوری ِ کلاسمون یک جوری میگم که من خیلی دلم نمیخواد حرف بزنم همیشه
میگه آره بعضی ها درونگران
میگم نه لزوما
منظورم این بود که
من از اونها نیستم که برا اینکه حرف زده باشم با همه حرف بزنم
آدم ِ میگه
خوشحال ِ که اومده اینجا
میگه اینجا همه مهربون اند
میگه همه لبخند میزنن
فکر میکنم
چرا این جور چیزها برای من بلد نیست من و نمیکشه من و به وجد نمیآره
دلم میخواست برم اونجا
اما دلم نمیخواست کسی میدیدتم
پشت تلگرام میگه
بیا ی ِ بازی کنیم
فکر کن من یکی از همکلاسی ها ت م و تو هم خودتی
1
2
3
میگه
ابر
من ی ِ حس خاصی بهت دارم
میگم
یعنی چی ؟
میگه
نمیدونم اما میشه وقتی دیدمت ببوسمت ؟
میگم
وقتی دیدیم هم و حرف میزنیم
میگه باشه بیا فرض کنیم رفتیم پارک
من دستم و گذاشتم رو زانو ت
دوباره میگه
بهش میگم نه
..
رفتیم باغ فردوس
میگه بیا بازی کنیم
من بازی دوست دارم
دوباره میگه
دستش و میذاره رو زانو م
میخندم
میگم قلقلک م میآد
باز میگه
بهش میگم
سخت ِ قاطی میکنم افراد و
میگه
میگم نه باز
میگه میشه بغلت کنم
تردید میکنم
میگم
نه
میرم سمتش
میگه تموم شد بازی ؟
میگم آره
تاریک ِ
یکم بعدش میریم تو
از جلو ویونا رد میشیم
میگم سیگار خونه
میگم ..
راه میریم
میریم بیرون
میگه ..
/
خوابم نمیبره
وقتی خوابم نمیبره بیشتر احساس_ هیچ کس نبودن میکنم
کاش هیچ تلاشی لازم نبود
فکر میکنم اینهایی که یکی عاشقشون میشه
هیچ تلاشی نمیکنن
من فردا ساعت هشت انتخاب واحد دارم
بیدارم میکنی اگه بیدار نشدم خودم ؟
من فکر میکنم اینا که با من صبح ها میرن دانشگاه و ورزش
اصلا ناراحت نیستن
میدونم فکر میکنین من احمق م یا در واقع حتا این فکرم نمیکنید
اما انگار اصلا ناراحت نیستن
رفت
گفت شدنی نیست
و من و جوری کرد که به صفحه ی سیاه نگاه میکنم و ابراز ناراحتی میکنم با خودم
دست های سوخته و خط خطی با تیغ شده ی میشا
خود کشی ِ سپیده
تشدید روی مریضی ِ روانشناسی ِ فرگل
من و آروم تر و گریون تر کرده
*همه تون یا رفتین
یا دقیقا امسال با مریض های روانی تون برگشتین
# خیس چشمی